Dusza i ciało

Endre (Géza Morcsányi) jest dyrektorem finansowym w rzeźni w Budapeszcie. Właśnie została tam zatrudniona Maria (Alexandra Borbély) jako kontroler jakości. Dziewczyna jest skryta, bardzo zamknięta w sobie, nieprzystosowana społecznie i boi się jakiegokolwiek dotyku. Endre również unika kontaktu z ludźmi i ogranicza go do minimum jakim jest posiłek na w firmowej stołówce. Mężczyzna zauważa Marię i zaczyna się nią coraz bardziej interesować. Oboje są zamknięci w swoich światach i obawach, stworzyli mury przed otaczających ich światem, zamykając się w nich niczym w klatce. Okazuje się, że Maria i Endre śnią ten sam sen. Spotykają się w nim jako łania i jeleń, szukają razem pożywienia, a nad stawem muskają się nosami. Senne marzenia jednak nie wystarczą i żeby mieć szansę na szczęście, bohaterowie muszą wyjść poza strefę komfortu, otworzyć się na drugiego człowieka i zaryzykować. Film jest niezwykle subtelny i ukazuje niekonwencjonalne podejście do tematu alienacji, tak obecnej we współczesnym świecie. Produkcja jest nominowana do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. Dostała również wiele nagród, w tym została uhonorowana między innymi Złotym Niedźwiedziem na 67 MFF w Berlinie, czy Złotą Żabą na Camerimage.