Mój Nikifor

Krynica, rok 1960. W pracowni plastyka Mariana Włosińskiego (Roman Gancarczyk), zjawia się miejscowy żebrak, Nikifor (Krystyna Feldman). Rozpakowuje swój malarski ekwipunek i oznajmia, że będzie tu pracował. Włosiński początkowo próbuje pozbyć się natręta. Chce odnaleźć jego rodzinę. Okazuje się, że malarz samouk jest samotny, nie ma też metryki ani dowodu osobistego. W świetle prawa nie istnieje. W miarę upływu czasu Włosiński, absolwent krakowskiej ASP, przekonuje się do prostego, ludowego malarstwa Nikifora. Tego zainteresowania nie rozumie jego żona Hanna (Lucyna Malec). Wkrótce okazuje się, że Nikifor ma zaawansowaną gruźlicę. Włosiński, aby móc umieścić go w szpitalu, przejmuje nad nim opiekę prawną. Żona z córkami wyprowadza się do Krakowa. Mija siedem lat. W warszawskiej "Zachęcie" zostaje otwarta wystawa prac Nikifora, który jest już zaliczany do światowej czołówki malarzy "naiwnych". Niestety, ciężko chory malarz nie potrafi się już tym cieszyć... Film otrzymał wiele nagród, m.in. na festiwalu w Gdyni. Krystyna Feldman otrzymała tam nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą. Wyróżniono również kostiumy i montaż. W 2005 roku obraz otrzymał główną nagrodę na festiwalu w Karlowych Warach.