Eroica

Film składa się z dwóch luźno związanych ze sobą części. Rok 1944, w Warszawie wybucha powstanie. Dzidziuś Górkiewicz (Edward Dziewoński), handlarz i kombinator, w popłochu opuszcza stolicę. Dociera do żony, Barbary (Barbara Połomska), do podwarszawskiego Zalesia. Na miejscu zastaje węgierskiego oficera, Istvana (Leon Niemczyk), który romansuje z jego żoną. Istvan mówi mu, że żołnierze z jego oddziału chcą przyjść powstańcom z pomocą. Dzidziuś wraca więc do Warszawy, by przekazać tę wieść dowódcy Mokotowa. Dowództwo deleguje wkrótce oficera, który ma przeprowadzić pertraktacje z Węgrami. Dzidziuś z narażeniem życia doprowadza go do Istvana. Następnego dnia żołnierz informuje Górkiewicza, ze Węgrzy stawiają warunki. Musi więc znów wyruszyć do Warszawy. W mieście zostaje wzięty za szpiega i aresztowany. Dopiero po wielu godzinach udaje mu się przekazać meldunek. W nocy Dzidziuś upija się i opuszcza stolicę. Przekazuje meldunek, z którego wynika, że Polacy nie skorzystają z węgierskiej propozycji. Węgrzy wychodzą z Zalesia. Żona Dzidziusia roztacza przed nim perspektywy spokojnego życia. Tymczasem Górkiewicz postanawia wrócić do walczącej Warszawy. Druga część filmu rozpoczyna się w niemieckim obozie. Wśród uwięzionych oficerów krąży opowieść o poruczniku Zawistowskim (Tadeusz Łomnicki), który uciekł z obozu i nigdy nie został schwytany. Legenda o uciekinierze, to jedyny element integrujący skłóconych i zdziwaczałych w wyniku długiej niewoli mężczyzn. Po powstaniu warszawskim do obozu trafia por. Kurzawa (Józef Nowak). Oficer zdaje sobie niebawem sprawę, że Zawistowski wcale nie uciekł. Podejrzenia Kurzawy potwierdza podpor. Turek (Kazimierz Rudzki), który zdradza koledze, że Zawistowski ukrywa się w obozie. Dopuszczony do tajemnicy Kurzawa pomaga Zawistowskiemu przetrwać. Atmosfery w obozie nie wytrzymuje por. Żak, który ginie zastrzelony przez wartownika. Jego śmierć wstrząsa jeńcami. Tymczasem wyczerpany Zawistowski umiera. Trzeba usunąć ciało. Turek chce zachować legendę bohaterskiego porucznika. Udaje się do komendanta obozu. W wyniku ich rozmowy ciało Zawistowskiego zostaje niepostrzeżenie wyniesione poza obóz.