Dom zły

Rok 1978. Edward Środoń (Arkadiusz Jakubik) mieszka z żoną na prowincji. Są kochającym się małżeństwem i prowadzą normalne, spokojne życie. Wszystko zmienia nagła śmierć kobiety. Edward nie potrafi pogodzić się z odejściem jedynej bliskiej mu osoby. Nadużywa alkoholu, traci pracę i z każdym dniem coraz bardziej pogrąża się w rozpaczy. W końcu nadchodzi moment przełomowy i postanawia zmienić swoje życie. Przyjmuje posadę zootechnika w bieszczadzkiej wsi. Edward na miejsce dociera w mało sprzyjających okolicznościach. Jest późny wieczór, pada deszcz, a on gubi drogę. Przypadkiem trafia do gospodarstwa Bożeny (Kinga Preis) i Zdzisława (Marian Dziędziel) Dziabasów. Gościnne małżeństwo podejmuje niespodziewanego gościa kolacją. Alkohol rozluźnia atmosferę. Mężczyźni przełamują wzajemną nieufność i dzielą się swoimi planami na przyszłość. Pijany Środoń przyznaje się, że ma przy sobie sporo gotówki. Spotkanie powoli przeradza się w libację. W końcu dochodzi do tragedii. Mija kilka lat, trwa stan wojenny. Grupa milicjantów przyjeżdża do opuszczonego domu Dziabasów, by przeprowadzić wizję lokalną. Jako oskarżony towarzyszy im Edward Środoń. Mężczyzna nie przyznaje się do zarzucanego mu podwójnego morderstwa. Śledztwem kieruje porucznik Mróz (Bartłomiej Topa). Jest on w konflikcie z obecnym także na miejscu porucznikiem Lisowskim (Robert Wabich). Miał bowiem romans z jego żoną, milicjantką Marią (Katarzyna Cynke), która teraz spodziewa się dziecka. Do tego śledztwo utrudnia siarczysty mróz. By się rozgrzać, milicjanci wspomagają się alkoholem. Powoli na jaw wychodzą łączące ich relacje - wzajemna niechęć, zazdrość i kłótnie. Obsypany nagrodami film wyróżniono między innymi w Gdyni za scenariusz i reżyserię. Obraz otrzymał także Złotą Kaczkę i nagrodę publiczności na Warszawskim Festiwalu Filmowym.