Lotna

Wrzesień 1939 roku. Szwadron ułanów rotmistrza Chodakiewicza (Jerzy Pichelski) przybywa do ziemiańskiego dworku. Umierający właściciel miejscowych włości (Bronisław Dardziński) przekazuje rotmistrzowi piękną klacz, Lotną. Po krótkim popasie w dworku i pobliskiej wsi kawalerzyści ruszają dalej. Wkrótce oddział, po potyczce z wrogiem i szarży wprost na niemieckie czołgi, zostaje rozbity. W starciu ginie rotmistrz, a Lotna przechodzi na własność podchorążego Grabowskiego (Jerzy Moes). Ułani wracają do wsi, gdzie podchorąży spotyka swoją dawną sympatię, Ewę (Bożena Kurowska), z którą bierze wkrótce ślub. Niedobitki oddziału ruszają w dalszą drogę. Kawalerzyści spotykają uciekających w panice cywilów i zdziesiątkowane oddziały wojska atakowane przez niemieckie samoloty. W kolejnej potyczce ginie Grabowski, a jego konia przejmuje porucznik Wodnicki (Adam Pawlikowski). W ostatniej, najbardziej symbolicznej części filmu, oficer decyduje się rozwiązać oddział. Żołnierze rozchodzą się, a jeden z podoficerów (Mieczysław Łoza) kradnie śpiącemu Wodnickiemu Lotną. Na pobojowisku klacz lamie nogę. Wachmistrz dobija konia strzałem z pistoletu. Premiera "Lotnej", jednego z najbardziej zmitologizowanych filmów polskich, stała się wydarzeniem końca lat pięćdziesiątych i wywołała burzliwą dyskusję. Film stanowi adaptację opowiadania Wojciecha Żukrowskiego.