Światło i szkło - Wielichowo   odcinek 4

Witraż to ozdobne wypełnienie okna, wykonane z kawałków kolorowego szkła wprawianych w ołowiane ramki i osadzone między żelaznymi sztabami. Sztukę tę wykorzystywano głównie w budownictwie sakralnym. Technika ta była znana w starożytności, a jej renesans nastąpił na przełomie wieków XIX i XX w czasach secesji. Seria ukazuje najpiękniejsze polskie witraże. Największy w Europie znajduje się w kościele Najświętszego Serca Jezusa Chrystusa w Rypinie. W Wielichowie, w pobliżu Poznania, znajduje się kościół pw. św. Marii Magdaleny, który wyróżnia się różnorodnością witraży. W okresie międzywojennym, dzięki inicjatywie proboszcza Ludwika Górskiego, zrealizowano projekt, w którym udział wzięło pięciu witrażystów, w tym Stanisław Powalisz oraz zaproszeni przez niego artyści: Jan Wałach, Józef Ozmin, Jan Piasecki i Wacław Piotrowski. Kościół może pochwalić się największą kolekcją dzieł Stanisława Powalisza, reprezentujących różnorodne style charakterystyczne dla okresu Młodej Polski. Główne środki finansowe na tę inicjatywę pochodziły ze spadku po zmarłym bracie księdza Górskiego oraz od parafian. Na rozbudowę kościoła w 1936 roku wydano 175 tys. złotych, z czego aż 75 tys. było darem proboszcza. Witraże, które stanowiły znaczną część wydatków, kosztowały ponad 20 tys. złotych. Małgorzata Adamczak, zajmująca się konserwacją tych dzieł, podkreśla ich historyczną i kulturową wartość, a także opowiada o procesie konserwacji oraz użytych materiałach.