Zwykłe zaburzenie

Jacob Nossell, student dziennikarstwa i satyryk, cierpi na porażenie mózgowe. Jest sprawny umysłowo, lecz ma trudności z koordynacją mowy i ruchów ciała. Czuje się zbyt inny od reszty, by ta zaakceptowała go jako "normalnego", a jednocześnie zbyt normalny, by pogodzić się z proponowanym mu w społeczeństwie losem. Jego historia staje się dla reżysera punktem wyjścia do rozważań, jak zdefiniować pojęcia normalności i inności. Portretuje on uwięzionego w nie do końca sprawnym ciele zdrowego psychicznie człowieka, który chce zrozumieć swoje przeznaczenie i udowodnić wartość.