Jańcio Wodnik

Stary włóczęga (Olgierd Łukaszewicz), znalazłszy na polnej drodze schorowaną kobyłę, rzuca klątwę na wieś, w której tak podle obchodzono się ze zwierzęciem. W osadzie tej mieszka wiejski filozof Jańcio (Franciszek Pieczka) wraz ze swoją młodą żoną Weronką (Grażyna Błęcka-Kolska). Gdy chłop odkrywa w sobie cudowną moc, postanawia opuścić ciężarną małżonkę i wyruszyć w świat, by leczyć ludzi wodą. Obiecuje Weronce, że wróci przed rozwiązaniem. W miarę, jak jego sława uzdrowiciela rośnie, pojawiają się wokół niego ludzie, pragnący wykorzystać jego niewytłumaczalny talent. Jednym z naciągaczy jest wędrowny hochsztapler Stygma (Bogusław Linda). Pod jego wpływem Jańcio zmienia się w cynika i sybarytę. Zaczyna bezwzględnie wykorzystywać wiarę prostych ludzi w jego moc, aby zarabiać pieniądze i miło spędzać czas wśród pięknych kobiet. Stopniowo zapomina o Weronce i danej jej obietnicy. Niebawem opuszczoną kobietę odwiedza włóczęga i uprzedza ją, że Jańcio niedługo wróci. Film zdobył wiele nagród, m.in. Nagrodę Specjalną Jury, nagrodę za pierwszoplanową rolę Franciszka Pieczki i Nagrodę Dziennikarzy na FPFF w Gdyni w 1993 roku. Został także doceniony na festiwalach w Rosji, Cottbus i Bratysławie.