Krwawe gody

Film jest baletową wersją dramatu Federica Garcii Lorki, opracowaną przez wybitnego tancerza i choreografa, a zarazem dyrektora Baletu Narodowego, Antonio Gadesa. Rozpoczyna się próba. Do garderoby schodzą rozmawiając i żartując, członkowie zespołu Gadesa. Słuchając jego refleksji na temat tego, czym jest dla niego balet i jego zespół, wszyscy starannie się charakteryzują, po czym przechodzą do lustrzanej sali prób. Tutaj tancerze rozgrzewają się wykonując różne układy taneczne. Dopiero teraz zakładają kostiumy. Niepostrzeżenie czysty dokument pierwszej części przemienia się w baletowy spektakl, rozpisany na sześć scen i odgrywany w tej samej, pozbawionej ozdób ascetycznej sali. Nadszedł dzień ślubu pary narzeczonych. Matka pomaga synowi włożyć ślubne ubranie i w kieszeni jego marynarki znajduje nóż. Syn przekonuje ją, że narzędziem będzie dla niej ścinał kwiaty i owoce, lecz w istocie nóż ma inne przeznaczenie. W trakcie wesela znika panna młoda wraz z dawnym kochankiem, Leonardem, który mimo założenia własnej rodziny, nadal pała do niej gorącym uczuciem. Zabawa zostaje przerwana. W pogoń za uciekinierami rusza pan młody, który mając przyzwolenie i błogosławieństwo Matki, pragnie krwią zmyć hańbę swoją i swojego rodu.